wees nou effe eerlijk

De nieuwe CD van Amy Winehouse is uitgebracht. Bij DWDD hadden ze het erover en werd artieste Amy met tien veren in d'r reet de hemel in geprezen. Kijk, ik vind heus ook dat het geen zin heeft om iemand postuum nog een trap na te geven, maar je moet wel eerlijk blijven.

Amy Winehouse was een fantastische zangeres, zeker waar, ze maakte waanzinnig swingende liedjes die ook ik grijs heb gedraaid, maar een concert van haar bezoeken was al na twee hits af te raden. La Winehouse heeft nooit meer zonder wine op het podium gestaan. Een zwalkende spaghettisliert die ergens vaag iets weg had van die mooie vrouw die ze in het begin was. Het publiek kende haar liedjes beter dan zij en tussendoor hield ze pauzes om een kwartier later het podium op te strompelen. Haar backing vocals probeerden nog iets te redden van de goed geschreven liederen, maar vaak was het kwaad al geschied. 

Zeker in Belgrado, nadat ze eindelijk 'yes' had gezegd tegen rehab. Mensen hadden kromgelegen voor die kaartjes, maar dat liet Amy koud. Ze gooide er alsnog teveel flessen in en zwalkte over het podium, flirtte met haar backing zanger en sleurde hem zelfs naar de microfoon, omdat ze zelf de tekst niet meer wist.

Nu wordt er bij DWDD over haar gesproken als de grootste zangeres van onze tijd en over hoe meesterlijk ze wel niet was, terwijl ik vind dat je ook best mag zeggen: ja, ze was goed, maar wel snel over haar houdbaarheidsdatum heen. Als fan van Amy had je het namelijk echt niet makkelijk. Je kon best naar een concert gaan en uren buiten in de kou wachten om vooraan te staan, maar de kans dat je gedurende de hele show de angst had dat ze over je heen zou kotsen, was aanwezig.

Concerten horen nou eenmaal bij een artiest. Ze bleef ze ook geven. We hadden in de Merz zelfs allemaal liedjes van Amy Winehouse in de computer staan waarbij een clip van een concert zat. Dan hoorde je tijdens het uitserveren van 'de kip en de gei' ineens je trommelvliezen knappen, omdat Amy een uithaal deed met d'r dronken kop. Vals en uit de maat.

En natuurlijk hoef je niet eindeloos te herhalen wat iemand fout heeft gedaan. Ik bedoel, ik hoop ook dat als ik straks heen gegaan ben dat mensen het niet alleen maar hebben over het feit dat ik altijd te laat was, teveel at als ik me rot voelde, strontchagrijnig kon zijn, slechte grappen maakte, mijn kamer nooit opruimde en verjaardagen vergat. Maar ze mogen best eerlijk zijn. 'Ik vond ooit beschimmelde koffie op haar kamer, maar daar hebben we samen keihard om gelachen.' 'Ja, ze was mijn twintigste verjaardag vergeten, maar belde me de dag daarna en heeft tot in den eeuwigheid haar excuses aangeboden.' 'Ze was zo nu en dan strontchagrijnig, maar als ze een goeie bui had was ze best okè.'

Hard misschien, maar wel eerlijk. Wees maar eerlijk. Ook over Amy. Ze was fantastisch, ik vond haar ook te gek, maar ze was een junkie. Dat is nou eenmaal zo en we hebben er met zijn allen van gesmuld toen ze nog leefde. We konden geen genoeg krijgen van de filmpjes waar ze weer eens languit op haar gezicht ging op het podium of als ze met kleine oogjes zich als een josti stond te bewegen terwijl ze hele coupletten vergat te zingen. We hebben er om gelachen en schande over gesproken, dus doe nu ook niet zo schijnheilig en zeg het zoals het is: Amy Winehouse was een fantastische zangeres..


op CD.