Waar gaat het allemaal over?

zondag 21 september 2014

Geluiden van een nieuw thuis

Ik woon nu anderhalve maand in een nieuw huis en waar ik bang was dat ik moeite zou hebben met de gehele Brabantse cultuur (ik zag het zo voor me dat op elke straathoek een polonaise in werd gezet en je niet fatsoenlijk over straat kon zonder dat het 'meters bier regende', maar Brabanders zijn ook gewoon mensen zoals jij en ik) en de verandering van omgeving, ik reageer normaliter nogal heftig op veranderingen, bevalt het me eigenlijk prima hier. Het enige waar ik aan moet wennen zijn de geluiden. 

Zo zijn er de geluiden 's nachts. De eerste nacht heb ik met wijd opengesperde ogen, in mijn eentje, in een veel te groot huis liggen luisteren naar alle kraakjes, 

Loopt er nou iemand op de trap? Het klonk echt alsof er iemand op de trap liep. Oh mijn God, straks is er een vreemde in huis. Een man, een vreemde man. Een vreemde man met slechte bedoelingen. Een vreemde man die mij in stukjes komt hakken ofzo. Misschien staat ie zelfs al in mijn kamer. Is het een vreemde man met slechte bedoelingen die mij in stukjes komt hakken met de sluipende bewegingen van een moordlustige cheeta. Ik moet ook niet met mijn rug naar de deur gaan liggen! Wat was dat nou? Oké Maya, onverwachte beweging richting het licht. 3..2..1.. GO! Oh.. niemand, geen paniek. Zou ook belachelijk zijn natuurlijk. Een man in mijn kamer, jezus Maya, er liggen zeker ook heksen onder je bed. Schijterd. Nou, hup, licht uit, slapen. Met m'n gezicht naar de deur en voor de zekerheid ook alle ledematen maar binnen de randen van het bed...

piepjes, zuchtjes wind en de vijver van de buurman. Die zo'n fijn fonteintje heeft waardoor ik elke nacht in slaap val met een lege blaas, maar enorme plasdrang.

Naast de nachtelijke geluiden, zijn er ook de geluiden van overdag. Zo heb je de buurvrouw die denkt dat ze piano kan spelen. Nee, das gemeen, ze kan piano spelen, maar een beperkt aantal stukken. Wat er in de praktijk op neer komt dat ze óf de hele middag hetzelfde stuk op repeat heeft óf ze een nieuw stuk probeert wat vaak in de hoge, snelle stukken een keer of dertig gerepeteerd moet worden. Dat zijn vaak de momenten dat ik na drie uur merk dat ik zwaar paniekerig en onrustig door mijn kamer hobbel en niet begrijp hoe ik zo nerveus ben geworden. Maargoed, hoe zeer ik ook smul van het beeld dat een studentenhuis aan hun bejaarde buren vraagt of het 'alsjeblieft ietsje stiller mag', zoiets doe je niet. Je wilt immers credit opbouwen voor die ene keer dat jij lamzat thuis komt en bedenkt om rond een uur of 4 's nachts de Spice Girls te karaokenen. 

Dan hebben we naast de geluiden in en rondom het huis, de geluiden van de straat. De straten van Den Bosch zijn bezaaid met 'Houdoe'-s en zachte 'g's. En nou blijkt dat ik de helft van de tijd de Brabo's uitlach om hun wollige praten en God op mijn blote knieën dank dat ik tenminste 'normaal' praat (ofwel: plat Rotterdams). 
Hetgeen ik nog niet gehoord heb is een allochtoon met een Brabants accent. In mijn rijtje zit een Turkse bakker en daar komen heel veel studenten (alle kleuren, soort en maten) bijeen om Dürum te halen en ik hoop elke keer dat ik naast de 'psst' hier en daar (noem me een aandachtsgeile slet, maar ik vind dat eigenlijk wel vlijend) of een fluitje ook een keer een allochtoon met een zachte 'g' hoor. Ik ben zó benieuwd hoe dat klinkt. Ooit ontmoette ik een Marokkaanse belg in Brugge en als ik tegenwoordig in een dipje zit denk ik weer aan hoe dat zachte accent heel zijn imago van 'de gangstah van de straat jeweet' ondermijnde en dan ontstaat er weer een innerlijk sprankje van vrolijkheid. Dat is dus nog een doel an sich. 

Al met al een prima score. Ik had mezelf twee maanden aan eenzame opsluiting en emotionele achtbanen gegund 'in naam van de acclimatisering', maar ik blijk dus voor een van de eerste keren in mijn leven veel sterker in mijn schoenen te staan dan gedacht. Dat is nog eens een fijne ontdekking hè? Al lijkt me dat toch te mooi om waar te zijn, dus hou ik het er bij dat ik stiekem afstam van Brabantse voorouders en eindelijk daar ben gaan wonen waar mijn roots liggen. 

Ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe een Rotterdammer met een zachte 'g' klinkt...



vrijdag 6 juni 2014

Intellect

Ik voel me gauw geïntimideerd door intellectuelen. Dit komt voort uit het maffe zelfbeeld dat ik maar een simpel figuur ben met een natte 't' en een onderontwikkelde algemene kennis. Ofwel de angst dat je het meisje wel uit Spijkenisse kan halen, maar Spijkenisse nooit uit het meisje. 

Vanuit deze angst komt soms de drang om mezelf te ontwikkelen. Ik zadel mezelf dan midden in het jaar op met een rits goeie voornemens waarvan ik bij voorbaat al kan zeggen: 'heel veel succes, nee maar 'ff serieus héél véél succes, daarmee!' Zo wil ik dan een abonnement op de krant, wekelijks de Vrij Nederland en de Groene Amsterdammer uitlezen, meer documentaires kijken en het journaal volgen. Dat is op zich prima, maar ik vind dan ook dat ik als intellectueel in spé alles interessant moet vinden. (want hè, het heet niet voor Jan Lul algemene ontwikkeling, je mag best geilen op de 6 redenen waarom Solange Knowles Jay-Z aanviel in die lift, maar dan moet je ook ons huidige politieke klimaat haarfijn uit kunnen leggen)

Zo vind ik mezelf dan op een treurige vrijdagochtend terug in de trein met een hoofd wat denkt: 'Hoe the fuck ben ik gedouched en aangekleed hier terecht gekomen?' worstelend door een artikel over parlementair onderzoek naar ICT-falen. Na het lezen van de inleiding ("Een waardeloos ICT-project kun je aan de overheid best verkopen, die betaalt wel, is de ervaring") dacht ik: 'hell no.' Maar toen kwam de stem-der-ontwikkeling die mij vertelde dat  ik, in de naam van de horizonverbreding, ook voor dit soort onderwerpen open moet staan. Dus daar ging ik dan. Inleiding check. Grafiekje komt straks. (plaatjes bewaren voor het laatst) Begin artikel. "Opeens lag er bij de uitkeringsinstantie UWV een factuur voor 2,2 miljoen euro op het bureau. Afzender: automatiseringsbedrijf Logica, dat voor het UWV de onderliggende systemen voor de website werk.nl..

(staat daar rechts nou 'Twaalf jaar cel voor doden 'huisslaaf'? Wie heeft er tegenwoordig nou een huisslaaf? Even snel lezen, tussendoor.. NEE! TERUG!)

website werk.nl..

(ah joh, even snel..)
(JEZUS! Wat mensen elkaar toch aandoen, man, man, man, dat zulke mensen zo lang wegkomen met hun gedrag! Zouden die buren dan ook nooit iets hebben gehoord of gemerkt? Als het mijn buurman was geweest had ik meteen alarm gesla..ANDER ARTIKEL! FOCUS!)

automatiseringsbedrijf Logica, dat voor het UWV de onderliggende systemen voor de website werk.nl had gemaakt. Het was een..

(alhoewel, zou ik meteen aan de bel trekken? Ik bedoel, ik kan dat wel heel mooi lopen verkondigen om mijn eigen geweten te sussen, maar volgens mij weet je nooit wat je als mens in zo'n situatie zou doen. Als die buurman een hele enge man was geweest en stel ik zou daar moederziel alleen naast wonen, weet ik niet of ik meteen aan de bel zou trekken. Straks komt hij mij halen. Bizar toch hoe zwaar je eigen leven dan ineens opweegt tegenover dat van een ander. Maarja, voor je het weet staat er naast een artikel over parlementair onderzoek naar ICT-falen 'Meisje vermoord door man met 'huisslaaf''. MAYA! HET ARTIKEL! DIT IS RANDNIEUWS!)
(randnieuws is mijn zelfverzonnen term voor artikeltjes aan de zijkant van de pagina's)

Het was een frustrerend project geweest. Zo ongeveer alles was onduidelijk: wie bij..

(dat is het natuurlijk. Die man die zijn huisbaas als huisslaaf heeft gebruikt was natuurlijk onwijs gefrustreerd. Hij heeft vast ook van alles meegemaakt. In zijn jeugd, uiteraard. Altijd die jeugd..  Maar dat is geen reden om een onschuldige man als slaaf te gebruiken en je buurvrouw te vermoorden! Want hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik denk dat dit typisch iemand is die zoiets zou doen met een buurvrouw die aan de bel trekt. Misschien zou ik dan wel het leven van die huisbaas ermee redden. Dat dan weer wel.. Maar wat een gek is die man! Gevaarlijk! Mensen zijn knettergestoord! Niemand is te vertrouwen! Waarschijnlijk zag die man er best vriendelijk uit en had niemand het achter hem gezocht en gadver, ik word hier helemaal eng van. GA DAN TERUG NAAR HET ARTIKEL OVER DE OVERHEID DIE TE VEEL BETAALD AAN FALENDE ICT ONDERZOEKEN, KUT!!)

Zo ongeveer alles was onduidelijk:..

(nee, ik kan me niet meer concentreren. Ik heb geen zin meer. Even een vrolijk muziekje opzetten. Wat een kutbegin van de dag zeg. Kijk, ik wil me best ontwikkelen, maar dan mogen kranten ook best een beetje helpen. Je zet toch niet zo'n schokkend artikel erbij alsof het niks is?! Ik heb m'n best gedaan hoor, maar geef mijn portie maar aan Fikkie.)


Die middag sta ik voor het tijdschriftenschap, mezelf op mijn lazer gevend van mijn mislukte poging om intellectueler te worden van die ochtend en staar naar de Vrij Nederland, de Grazia, Vrij Nederland, Grazia, de Vrij.. gris de Grazia uit het schap, koop er een stuk worteltaart bij en troost mezelf met de gedachte dat ik op sociaal gebied heus wel heel intelligent en ontwikkeld ben.




woensdag 7 mei 2014

Sportse!

Het begint bij een worsteling door allerlei moeilijkheden als: 'Shit ik heb alleen een pyjamabroek, kan ik daarin gaan? Waar ga ik mijn pony laten? Naar achter met een speldje? Dan lijk ik wel geestelijk beperkt.. en ik maak al geen beste indruk met die broek. Hmm.. pony gewoon laten gaan dan maar. En ga ik daar douchen of beter van niet? Het is toch altijd een zelfbeeldverwoestend moment als ik in vol ornaat plaats neem tussen al die strakke lijven die op de één of andere manier ook gezegend zijn met een flinke bos hout voor de deur. (ik verdom U dat U mij heeft opgezadeld met een voorgevel die meer weg heeft van twee wandelende takken) Nou, oké, niet daar douchen, pony laten we hangen en dit is echt de laatste keer dat ik in pyjamabroek ga.'

De rit er naartoe lijkt altijd extreem lang, maar eenmaal halverwege denk ik: 'God wat ben ik lekker bezig, kijk mij eens verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen gezondheid!'. Om mijn peuk voor de oprit snel in de bosjes te mikken, uit angst dat mensen denken dat ik een hypocriete trut ben.

Eerst moet ik drie trappen op, hyperventilerend kom ik aan bij de balie. Daar staan twee gebruind, gespierd en gelukkig uitziende mensen. Een combinatie die mij volkomen onbekend is. Ik groet hen en zij groeten mij bijna eng vriendelijk terug. Ik denk: 'Wat lief'. Waar ik drie stappen op terug kom, omdat ik vermoed dat ze zo vrolijk gemutst zijn omdat ik hen waarschijnlijk herinner aan hoe zij ooit ook waren: ongezond en balend. Voor mij was het een simpele groet, voor hen was het een bevestiging van hoe ver ze ondertussen zijn gekomen. Wat een sneu geval ben je als je geniet van andermans ellende. Ik heb meteen een hekel aan hen allebei.

Bij de deur van de kleedkamer haal ik eerst diep adem voordat ik hem open doe. En jahoor, ik was er al bang voor. Het eerste waar mijn oog op valt is een volslank vrouwelijk geslachtsdeel (in de volksmond bekend als een 'hamsterkut') met een nauwkeurig bijgehouden streepje. Ik groet de moeder van middelbare leeftijd en stort mezelf in een innerlijk dilemma over mijn kinderwens. Terwijl ik mezelf en mijn sekse vervloek voel ik ineens twee ogen prikken. Oh God, nee, zeg dat het niet zo..

'Hèèè..'

De vage bekende met prachtig lijf en veel gezonder haar dan ik en geen wallen en wel een lach op haar gezicht en wel mooi zonder make-up kijkt me verrast aan.

'Ik had jou hier niet verwacht.'

Kutopmerking.

'Oh nee? Hoezo niet? Ik ben gek op sporten! Lekker je hoofd leeg maken, lekker bewegen, lekker douchen.'

Geen idee waarom ik dat laatste zei, echt geen idee.

'Ik dacht altijd dat jij een hekel had aan sporten joh.'

'Ja vroeger, maar hallo, zijn  we niet allemaal een puber geweest, ha-ha.' Ze lacht niet.  'Nee, gekkigheid. Je wordt ouder en leert toch verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gezondheid hè. Mijn lijf moet tenslotte nog even mee.'

'Ja, oke, precies.' zegt ze terwijl haar ogen vallen op mijn pyjamabroek.

Betrapt en vuurrood gris ik het ding van de bank stamel dat mijn sportbroekje-van-een-hip-merk nog in de was zat.

'Ah ja, vandaar, okè. Nou..succes hè! En nog een tip: als je je pony zo laat hangen tijdens het sporten gaat het helemaal zweten en krijg je allemaal puisten op je voorhoofd, je kan hem beter met een haarbandje of iets naar achter doen. Hier wacht, ik heb nog een speldje. Zo, kijk, veel beter! Misschien niet de mooiste oplossing, maar dat is niks om je voor te schamen, niemand ziet er hier uit!'

Met een verkracht voorhoofd kijk naar haar Nike sportkleding die haar lijf lijkt te knuffelen en wil haar slaan.

'Fijn, heel fijn, gouden tip, te gek, dankjewel hè! Sportse!'

Als de kleedkamerdeur in het slot valt plof ik op een houten kleedkamerbankje. De moeder van middelbare leeftijd heeft overduidelijk gesmuld van mijn gênante conversatie en staat wat na te grinniken. Ik ben kapot en besef me dan tot overmaat van ramp dat het sporten nog moet beginnen..