lichamelijke onzekerheden

Ik kan uren naar mijn buik kijken. Mijn gezicht op standje zéér kritisch en zien hoe ik hem uit zet en in hou, uit zet en in hou. Zo is hij nu, zo moet hij worden.
Het komt wel eens voor dat ik op zo'n moment diep in de put raak, dan denk ik: potjandorie, had je nou niet gewoon één rollade minder kunnen zijn?

Als ik zo'n bui heb krijg ik de zieke drang om ook bij anderen naar lichamelijke minpunten te zoeken. Ik maak dan dankbaar gebruik van de Anybody in de Viva. De eerste paar keren dat ik het tegenkwam schrok ik me rot. Zit je heel onschuldig te bladeren door je net aangeschafte tijdschriftje kijk je ineens regelrecht in de flamoes van Anneke (23). 
Tegenwoordig zoek ik het soms zelfs op. 

Als het een mooi lichaam is lees ik het niet altijd, zeker niet op onzekere momenten. Als ik dan hoor dat Anneke (23) zich doodschaamt voor haar kleine linker teen, dan kan ik niks anders dan denken: 'Ik wou dat er alleen iets mis was met mijn kleine linker teen. Wat zeg ik, al was er alleen maar iets mis met mijn grote linker teen, ik heb een hele buik waar ik mij zorgen om maak ja, Anneke! Met je lelijke tenen!'

Als het zusje van Moby Dick daarentegen op twee zwart wit foto's staat afgebeeld dan lees ik maar al te graag hoe ze worstelt met haar tegen elkaar schurende dijen en hoe ze al tien jaar haar voeten niet meer kan zien als ze recht op staat.

Vandaag gebeurde er alleen iets geks. Na een heftige buikkijk partij van plusminus vijf minuten pakte ik de Viva van deze week erbij en ging naar de Anybody. Een waanzinnig mooi lichaam lachte me tegemoet. Ik kon gewoon niet stoppen ernaar te kijken en God te vervloeken dat hij mij niet zo geschapen had. Volle borsten, platte buik, slanke benen, zelfs mooie handen, deze vrouw heeft het allemaal. Wat moet die gelukkig zijn!

Maar nee. Helemaal niet. Ze vond haar bovenlijf te lang in verhouding met haar onderlijf en haar bovenbenen te dik om mooi te staan bij haar slanke taille. Hoe is het mogelijk? Heb je alles wat een vrouwenhartje begeert, durf je nog ontevreden te zijn! Ik heb gewoon zin om alle vrouwen in Nederland met een maatje 38 of hoger op te bellen om met brandende fakkels voor haar huis te gaan staan.

Nadat ik in mijn hoofd een tirade had afgevuurd op Kim (25) bedacht ik me ineens dat je jezelf dus heel anders ziet dan hoe anderen jou zien. Dat heeft natuurlijk heus iemand wel eens tegen me gezegd, maar dit was het bewijs. Als ik naar mezelf kijk zie ik een hobbit met een dikke buik die wenst dat ze Kim's figuur had. Maar als Kim naar zichzelf kijkt ziet ze buitenproportioneel dikke bovenbenen naast een slanke wespentaille.

Dat besef maakte me gelukkiger dan welke cellulitisbenen of armkwabben dan ook. Waar heb ik me al die tijd toch zo druk om gemaakt? Mensen zien mij heel anders.

Ik heb daarom besloten geen buikkijksessies meer te houden. Ik ga me pas weer zorgen maken over mijn lijf als ik voor een jongen sta en hij zegt:

''Sorry mop, trek maar weer aan, want die buik is écht geen gezicht.''