Er is iets naars aan de hand in Utrecht. Een verbond van arrogante tweedehandskledingverkopers is opgestaan en die hebben de marktwerking in hun branche tot een heel nieuw level getild. Volgens mij zijn er zelfs prijsafspraken gemaakt, geheime meetings georganiseerd en wordt de tweedehandskledingliefhebber nu bewust een oor aan genaaid.
En die tweedehandskledingofiel ben ik. C'est moi. Bin ich. Is me.
Laatst liep ik een winkeltje vlak bij mijn werk binnen. Ik was er al meerdere malen langs gefietst en mijn vermoeden was dat daar wel eens gebruikte kleding kon hangen. Dus op een mooie maandag besloot ik ervoor te gaan. En ja hoor. Bij het zien van de kledingrekken voor de winkel behangen met allerlei unieke kledingstukken en alle maten door elkaar gehusseld maakte mijn hart een sprongetje zoals het alleen doet als ik een nieuwe potentieel favoriete winkel heb gevonden.
Een vrouw met een intellectueel uitziende bril zat aan een tafel. De geur in de winkel, een mengelmoes van geurstokjes van de Rituals en muffe ouwe meuk , drong mijn neus binnen. Ik zei vrolijk: 'Hallo.' De vrouw knikte. (ik had toen al kunnen weten dat deze onderneming wel eens een teleurstelling zou kunnen worden, in goedkope winkeltjes werken vaak mensen tegen een hongersloon die het liefst hun hele levensverhaal in één adem over je heen donderen, omdat ze maar drie klanten per dag krijgen en daardoor hunkeren naar contact). Ik begon nonchalant door de winkel te lopen en zocht wat in de rekken. In mijn hoofd werkte ik het gebruikelijke rijtje af:
- Schoon, check
- Redelijke kwaliteit, check
- Mijn maat, check
- Beetje leuke merken, check
- Prijs..
Alsof ik in mijn bek geslagen werd. Een H&M jurkje in mijn hand en een kaartje met daarop €20,- die me uitdagend aankeek alsof het wilde zeggen: 'Jaha, jij dacht dat Europa in een flinke crisis zat, maar ik bewijs dat jij zo diep in de doffe financiele ellende zit dat je niet eens meer fatsoenlijke tweedehandskleding kunt kopen! HA! L tot the oserrrrr.' Ik liet snel het jurkje los, gaf Lynn de 'CODE ROOD, CODE ROOD' blik. En vluchtte de winkel uit.
De intellectuele bril keek niet eens op.
Eenmaal buiten en na wat mond-op-mond van Lynn kwam ik bij en drong het besef tot me door.. tweedehands is een hype in Utrecht. Waar ik eerst Amsterdam al verloren ben aan de 'vintage' kleding, is nu ook mijn stadsie me ontnomen. Hoe kom ik hier ooit bovenop?
Een dag na 'Het Grote Besef', zoals ik het zelf heel casual noem, zat ik op mijn bank met een kop thee in mijn hand naar mijn open kledingkast te staren. In mijn hoofd ging ik de prijzen af. Ook ik ben de laatste tijd vaak genoeg gezwicht voor de 'vintage' kleding. Met als betekenis van dat woord: 'veel te dure tweedehandskleding uit de jaren '80 en '90, waar makkelijk €25,- of meer voor betaald word, aangezien het in deze tijden hip is om je te kleden in oma's ouwe meuk.' Ik stelde me een gesprek voor.
Lichtgroene Episode rok (€25,-): Ga bij me weg, je stinkt.
Zwart kringloop jurkje (€4,50 uit de goeie ouwe tijd): Wat? Ik ben hier ook maar gehangen, laat me!
Rok: Oh, je geur trekt in me, bah, anti-kringloopspray!
Jurkje: Nou, hou op!
Rok: Je bent zóó 2011 dat zelfs mijn oma niet met je gezien zou willen worden.
Jurkje: Zo, nou, zeg, jij bent dan toevallig wel mooi ofzo? Je doet wel interessant en alles, maar ondertussen ben je gewoon een neppert!
Rok: Moi? Ehm hallo.. like, wie ben jij om dat te zeggen, ik ben wel 'vintage' hoor.
Jurkje: Dus, nou, en wat dan nog? Dat is ook maar een naam. Je bent net zo tweedehands als ik!
Rok: Oh, don't you dare to compare mij met jou. Echt like, nee.
Roze H&M shirt (€9,95): Girls, girls, we zijn allemaal even uniek op onze eigen, bijzondere, aparte, persoonlijke manier.
Rok: Jij moet helemaal je mond houden, jij bent nieuw. Daar zit niet voor niks het woord 'ieuw' in.
Shirt: Jeetje tijger. Mi-auw.
Jurkje: Laat hem met rust ja!
Rok: Oh, ga je het nu ook nog voor hem opnemen? Je bent een schande voor onze kledingbranche.
Jurkje: Jij juist! Wij horen schatten te zijn die je vind onderin een koffer op een vlooienmarkt met heel groot een A4-tje met daarop 'Van jou voor maar €1,-!' erboven. Niet kleding die uitgestald is in een winkel die wel design lijkt en met prijzen die de 'normale vrouw' niet eens kan betalen!
Rok: Jij bent zó oldfashion. Ik heb het gewoon bijna met je te doen.
Jurkje: Jij bent zó hip dat ik misselijk van je word.
Rok: Neem het terug.
Jurkje: Nooit.
Shirt: Zullen we anders gewoon weer hangen?
Rok: Als het maar niet bij mij in de buurt is.
Jurkje: Ik wil het niet eens.
Rok: Opschuiven dan, trut.
En na dit gesprek (dat, ik moet het er toch bij zeggen voordat iedereen zich zorgen gaat maken over mijn psychische gesteldheid, verzonnen is in de conditie van een kater die mijn hersenen aanvrad die dag) heb ik iets besloten. Ik koop niet meer bij Episode, Second Sas, Zipper, Sier, Sussies en al die andere winkels die tweedehands kleding verkopen voor prijzen hoger dan de H&M, ik koop alleen nog maar écht tweedehands. Het is boycotten geblazen vanuit principe en het is nog goed voor mijn portemonnee ook. Ha! Ik laat me geen oor aannaaien.
Zelfs al istie vintage.
