Ik ben fan van Paulien Cornelisse. Okè, na het lezen van 'Taal is zegmaar echt mijn ding' kun je nooit meer een normaal gesprek voeren zonder jezelf continu de dingen te horen zeggen waar Paulien zich zo aan ergert, maar alles went. Althans, dat hoop je. Nu is het alleen zo dat ze in 'En dan nog iets' iets heeft geschreven wat een gevolg voor mij heeft meegebracht waar niet aan te wennen valt.
Dat zit zo: ik heb een kat. Een grote, dikke, kwijlende kat die nooit weet of ze nou binnen of buiten wil zijn en daarom om de haverklap tegen 't raam staat te rijden. We hebben haar al elf jaar en het beest is onderdeel van ons gezin geworden. Niet in die mate dat we haar op de kerstkaart zetten met zo'n gestempeld pootje eronder, maar ze hoort erbij. Haar naam is Streepje.
Nou blijkt Paulien Cornelisse ook een kat te hebben. Een jonkie nog. Die toevalligerwijs ook Streepje heet. En ik wou echt, serieus, dat dat niet het geval was.
'Ik heb een nieuwe kat. Ze heet Streepje. Meteen in de eerste week dat ik haar had, zei iemand tegen mij dat die naam hem deed denken aan geschoren schaamhaar. Sindsdien noem ik Streepje Streep.' - Paulien Cornelisse in 'En dan nog iets'
Bedankt, Paulien.
Ik zie sinds jouw briljante opmerking niet meer mijn oude vertrouwde kat waar ik zo lekker mee kan knuffelen. Nee, ik zie een geschoren schaamhaar met kwijl aan de lippen die tegen het raam aan staat te rijden. Ik kan je vertellen dat je daar krijg nou niet per sé knuffeldrang van krijgt. Dus namens mijn ondertussen vereenzaamde kat en mijzelf:
serieus Paulien,
BEDANKT.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten